Mogłoby się wydawać, że Sąd orzeknie
rozwód, jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia. Rozkład pożycia jest zupełny, jeżeli wszystkie więzi łączące małżonków zostały zerwane; rozkład pożycia jest trwały, gdy opierając się na doświadczeniu życiowym można przyjąć, że małżonkowie do pożycia nie powrócą. Jednakże spełnienie tylko tego wymogu nie wystarczy. Sąd orzekający musi stwierdzić, że nie wystąpiła żadna z negatywnych przesłanek rozwodowych.
Rozwód bowiem nie jest dopuszczalny: po pierwsze - jeżeli wskutek niego miałby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków; po drugie - jeżeli z innych względów orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego; po trzecie - jeżeli rozwodu żąda małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na
rozwód albo odmowa jego zgody na
rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
